A Dieu, Eddy

Op 14 juni jongstleden overleed pater Eddy Jadot S.J. Onze organisatie verliest met
hem haar tweevoudig grondlegger, eerst van JRS Europe en dan van JRS Belgium.
We verloren ook een vriend die de inzet voor de waardigheid van de vluchtelingen
verpersoonlijkte, zowel in Europa als in Azië. Is het toeval dat zijn uitvaart plaatsvond
op 20 juni, de Wereldvluchtelingendag ?

Uit de getuigenissen die we ontvingen als eerbetoon aan Eddy, kiezen we die van professor en advocaat Jean-Yves Carlier. “Ik ontmoette Eddy in 1987, in het kader van het Europees congres over het asielrecht. Hij nam dikwijls deel aan colloquia en hij onderzocht voortdurend of de voorstellen echt tegemoetkwamen aan de noden
van ontredderde mensen. Hij besefte ook dat liefdadigheid niet kon volstaan. Hij was bezorgd over de verslechtering van het asielrecht en over de noodzaak om het lot van de vluchtelingen te verbeteren. Op zijn verzoek stond ik van 1992 tot 1995 in voor de coördinatie van een onderzoek naar het begrip ‘vluchteling’ in een vijftiental landen. Het project, dat werd gefinancierd door JRS, het UNHCR en de Universiteit van Namen, had een Europees wetenschappelijk comité waarvan de leden een permanent karakter poogden te geven aan hun wetenschappelijke samenwerking over het vluchtelingenvraagstuk. Daaruit ontstond het Odysseus-netwerk, waarvan nu academici uit alle Lidstaten van de Europese Unie deel uitmaken. We kunnen dus zeggen dat dit krachtige analyse‑ en vormingsinstrument echt in het verlengde ligt van de intuïtie van Eddy Jadot.

Onze tweede getuige, Ward Kennes, studeerde te Namen aan het Universitair Religieus Centrum, toen hij Eddy leerde kennen. Vanaf 2004 zou hij met hem samenwerken als assistent van de eerste directeur van JRS-EUROPE. “Wij
moesten het Europese netwerk van nationale JRS -kantoren uitbouwen. In landen zoals Italië en het Verenigd Koninkrijk waren die reeds vrij goed ontwikkeld, maar in sommige andere landen bleef het beperkt tot een of twee personen. Wij hadden een jaarlijkse Europese bijeenkomst, waar de zeer uiteenlopende toestanden en methoden in de verschillende Europese landen aan bod kwamen. Maar er was eenzelfde geest van dienstbaarheid aan de vluchtelingen die ons verbond. In sommige landen lukte de ‘advocacy’ ten voordele van de vluchtelingen bij de regeringen goed, maar in andere landen was dat zeer moeilijk. Als JRS-Europe richtten wij ons uiteraard ook op de besluitvorming op Europees niveau en op de werkzaamheden in het Europees Parlement.

Wat mij diep getroffen heeft is de nauwe verbondenheid tussen zijn engagement en de ignatiaanse spiritualiteit : de plaats voor gemeenschappelijk gebed op het kantoor, het belang van de persoonlijke onderscheiding naar waar zijn plaats nu eenmaal was, zijn jezuïtische aanpak bij de selectie van medewerkers. De laatste jaren van zijn leven was Eddy Jadot nog steeds intens bezig met de ‘spiritualiteit van de vluchteling’.
Het werk dat ik met Eddy mocht doen voor vluchtelingen, blijft mij ook vandaag nog
inspireren in mijn werk als burgemeester en parlementslid.”

De beste manier waarop wij de herinnering aan pater Eddy Jadot kunnen eren, is dat niet door onze taak (‘begeleiden, dienen, verdedigen’) te blijven uitvoeren met evenveel ijver als hij ?

Xavier DIJON en Baudouin VAN OVERSTRAETEN