Het leven komt dichtbij

JRS Belgium begeleidde Oriana en haar gezin tot de zomer van 2021. In onze vorige nieuwsbrief publiceerden we haar verhaal. Wat later kregen we het nieuws dat het gezin geregulariseerd werd en een verblijfskaart krijgt voor minstens een jaar. Op een mistige winterdag in januari spreken we haar opnieuw, precies op haar achttiende verjaardag. Tijd om even terug te blikken op de voorbije maanden.

JPEG - 87 kio

Ons leven is helemaal veranderd sinds we erkend zijn. Mijn mama heeft vast werk, mijn broer en ik doen vakantiejobs. De sfeer thuis is veel meer ontspannen omdat we papieren hebben en we minder stress hebben rond de financiën. We maken veel minder ruzie. Ik krijg op mijn vakantiejob als kamermeisje in een hotel steeds meer verantwoordelijkheden en dat vind ik fijn. Ze boden me daar zelfs al een vast contract aan, waardoor ik nu twijfel of ik mijn studies in het deeltijds onderwijs nog ga afmaken. Op school gaat het wel moeilijk omdat ik gepest word en ik vind het lastig om niet-betaalde stages te moeten doen terwijl ik graag geld wil verdienen voor mezelf en voor mijn broers en zussen.

Ik nam eindelijk toch een vriendin in vertrouwen; nu weet toch één iemand dat we lang geen wettige verblijfsdocumenten hadden en dat we daardoor zware financiële problemen hebben (in de vorige nieuwsbrief legde Oriana uit dat ze aan niemand durfde te zeggen dat ze geen papieren had, n.v.d.r.). Dit betekent heel veel voor mij: nu hoef ik niet meer te verbergen dat we veel materiële hulp (voedsel, kledij,…) krijgen en dat ik zuinig moet zijn met geld.

Ik denk met wat schaamte terug aan de voorbije tijd: we hebben het onze mama zo lastig gemaakt door haar de schuld te geven van het feit dat we geen papieren en geen geld hadden. We hebben haar daarmee gekwetst, maar op dat moment moesten we iemand de schuld kunnen geven. Ik heb nu wel een veel betere relatie met mijn moeder, ze kent me goed en ik kan heel open met haar praten. Ze geeft me vaak goede raad, wat ik niet fijn vind, maar ze heeft wel heel vaak gelijk, hoewel ik dat niet graag toegeef! Toch ben ik blij dat haar volmacht op mijn bankrekening vandaag vervalt, dat zal me wat meer vrijheid geven.

Ik denk veel na over mijn toekomst. Als oudste in het gezin vind ik het mijn verantwoordelijkheid om te zorgen dat mijn broers en zussen een beter leven hebben. Ik wil een relatie met een lieve, ernstige man die hard werkt. Ik wil voor mijn moeder zorgen: als ze oud wordt, moet ze bij mij komen wonen. En voor mijn nabije toekomst: ik hoop een vast contract te krijgen, te slagen voor mijn rijexamen en te kunnen reizen.

Oriana